Tuesday, March 24, 2009

Pentium II



...that's how I will call her, dahil yun ang processing level ng utak niya.

There are many like her. Madami na kong napasukan na trabaho bilang isang manunulat. Sa lahat ng mga working environments na yun, laging merong mga taong katulad niya. Hindi ko masabi sa kanya (sa kanila) mga problema ko sa mga ginagawa nila kasi kung kilala mo ko, I suffer/fight back in silence.

Describe ko na lang siya/sila.

1. Maingay. Manunulat ako kaya importante sa akin ang katahimikan. Anak ng p*ta (pasensya na, it's effin frustrating na eh!) naman kung hindi alam ng katrabaho ko yun. It's a huge effin general knowledge.

Anyway, Pentium II talaga. BS. We have different tastes in music. You have been here for like, what? A month and you still have no idea what kind of music we listen to? Come on, you've heard us. Please, keep your playlists to yourself. Pero since you can't, you leave me no choice...

side note: IMHO, writers who love (supposedly) noise are... hmm... okay so you are still writers, pero for me, you lack depth. Full of blabbering, pero walang meaning. In short, mababaw. Kung writer ka at hindi mo matanggap ang criticism ko, hindi ka dapat tawaging manunulat. *bow

I'm not quiet because I choose to be, I'm just focusing on my work. (though i'm quiet talaga)

2. Opisina mo ang mundo? Kahit hindi ka manunulat, gugustuhin mo rin ng privacy sa workstation mo right? BS. Gusto ko sabihin sa kanya na naaasiwa na ko sa kakalakad niya sa paligid ko. Ilagay mo kaya sa table mo yung mga gamit mo para hindi ka na balik ng balik dito. I can't concentrate with you snooping (?) around.

I'm not claiming this area, I just want some privacy when I work please?

3. Snoopy. Eto na... I will justify na... Para sa lahat 'to. Bilang isang manunulat, importante sakin na ibaling sa ibang bagay ang aking atensiyon habang bumubuo ng aking mga ideya. I focus my thoughts on an idea and write about it. When it all gets effed up, I have to rest my mind by browsing other sites. Other mediums (like taking a break or smoke, which is i don't do anymore. wtf 1 month na ko yosi-free! sh*t it feels great!) could work, but because browsing websites is the most accessible here sa office, its the most used diversion method.

Kung nakikita mo 'kong nagba-browse ng ibang sites (websites, kung hindi mo alam ang sites), wag mo ko sitahin, kaya kitang tunawin ng tingin ko lang. Palibhasa, hindi gumagana utak mo.

I'm not slacking, I'm just resting my mind.

4. Eto lang yun eh, WRITERS SHOULD NEVER BE CONTAINED. We (artists in general) are free spirits. Let us be. Saka na kayo magreklamo kung hindi ako (kami) makapagproduce ng demands niyo nang dahil sa mga anik-anik (drawing, taking breaks, browsing websites, chatting) na ginagawa namin.

Ikaw Pentium II, tanong kita, was there ever a time na hindi ko naibigay or na-submit sayo articles ko? Was there ever a time na hindi ako umabot sa p*tanginang quota na yan?

I'm not at all like this, I'm just ranting. WTF

Ayokong mabigyan ng label, pero ano pa nga ba magagawa ko? Eto na. These are what my mind have concocted. Mayabang na kung mayabang. Ebil na kung ebil. Frog na kung frog!

Ikaw ba hindi? o_O

Don't worry, hindi kita papatulan. Hanggang dito lang 'to. Dahil ganyan lang kaya ng isip mo, pipilitin kitang intindihin dahil without humility, all my other virtues will be useless. Sana yun, naintindihan mo.

Whatever. Uy, meryenda time na! w00t


No comments: